Er is genoeg

gastblog Matthan Caan

“Ik zie een grijsblauwe vaas. Een mooie, rustige kleur. De geglazuurde holte in het midden valt me gelijk op, die straalt warmte en geborgenheid uit. Het glazuur loopt uit de holling naar beneden. Het lijkt daardoor wel alsof er voortdurend een straaltje water uit komt, heel levendig, als was het een bron. Voor de vaas liggen vijf schijfjes. Zijn dit druppels die uit de bron komen, mij tegemoet? Of zie ik stapstenen die me uitnodigen om met droge voeten dichterbij te komen?  

Hoe zou het eigenlijk zijn om de vaas vast te houden? Het gladde glazuur voelt denk ik heel anders aan dan het iets ruwere oppervlak van de vaas. De ronde vormen liggen vast prettig in de hand.  

 Zou de vaas afgeplat zijn? En zit aan de andere kant ook een holte? Dat kan ik niet goed zien. 

Ik realiseer me opeens dat ik naar een foto kijk. De fotograaf richt mijn aandacht op het hart van de vaas, en dan omlaag en naar voren, de scene uit. Heel uitnodigend en open!  

Ik kijk nog eens goed en zie dan een glimmertje, een weerspiegeling in de holte. Het lijkt wel of de foto buiten genomen is.  

Bijzonder, de fotograaf maakt me zo onbewust deel van het moment waarop hij samen met de kunstenaar de foto maakt. De blik is wel vertroebeld, net als die van de kunstenaar, overigens. Zij is zelf blind en kan de foto dus niet zien. Wel kan ze de vaas voelen en vasthouden – ze heeft ‘m zelf gemaakt! – iets wat ik me alleen in kan beelden. Zo ontstaat afstand, maar ook verbinding: via de vaas ontmoeten de kunstenaar en ik elkaar. 

En dan, is dit wel een vaas? Zou het ook een kelk kunnen zijn? Een elegante ‘drinkfles’ uit vroeger tijden, waar misschien wel wijn in heeft gezeten? Maar waarom is er dan geen stroom vanaf de hals? 

Hoe dan ook, er is water genoeg. Het blijft stromen. Er is genoeg. Niet te veel, geen woeste stroom. Nee, gewoon genoeg. Zoals de foto mij niet alles vertelt, maar wel wat ik nodig heb. Vanuit christelijke spiritualiteit denk ik aan het woord ‘genade’. Hier niet als het afzien van straf, of vergoeding voor begane misstappen. ‘Er is genoeg’ is wat Paulus van God leerde: ‘Je hebt genoeg aan mijn genade’ (2 Kor. 12:9). Gratis goedheid, die ik dankbaar mag ontvangen.”  

De stapstenen liggen klaar, en leiden naar de bron.