Sporen

11 januari 2023

“Wil je een nette standaard of karaktervol eigen werk maken?” vroeg Tineke van Gils aan mij. Over het antwoord hoefde ik niet na te denken, wel was ik nog zoekend naar de manier waarop. Tineke stimuleerde mij om mijn sporen niet meer uit te wissen. Dat wat je maakt met je vingers, mag best de afdruk van die vingers laten zien. Wat ik nog wel eens probeerde was om eerst een net kopje te maken, om daarna in het afwerken het een eigen karakter mee te geven. Waarom die extra stap? Wat wil je laten zien; hoe je gevormd bent of hoe je de nabewerking hebt gedaan? Netjes de tekenende ervaringen wegpoetsen en dan iets anders erop schilderen. Ik houd ermee op. Ik doe het niet meer. Laat maar zien wat er allemaal gebeurd is. Hoe kwetsbaar dat ook kan zijn. De kopjes zijn niet allemaal even hoog, niet even breed en je kan zien dat ik tijdens het optrekken even aarzelde. Ook zitten er vreemde deuken in omdat ik een glibberig en zacht werkstuk van de draaischijf naar een plank verplaatste om daar te drogen. Nou en? Een verhuizing laat sporen na en die mogen er best zijn.
Mooi, hoe het werk dat je maakt een directe relatie heeft met hoe je in het leven staat. Het is meer dan een metafoor, het is het leven zelf.

Tijdens deze ontdekkingstocht luisterde ik naar het boek ‘Gevoelarm’ van Bram Bakker. Hij beschrijft hoe hij in zijn werk steeds meer afstand voelt tot protocollen en standaardbehandelingen. Een mens is geen machinaal vervaardigd product en hij vraagt om gezien te worden in zijn eigenheid, inclusief de sporen die het leven heeft nagelaten. Dat geldt ook voor de behandelaar. De behandeling is een gezamenlijke dans. Meebewegen met de ander is geen teken van zwakte. Regels heb je nodig in je opleiding, maar daarna mag je ze loslaten. Wat een bevrijding.
 Zo mag ik ook mijn werk bij de luisterlijn doen; luisteren naar wat de ander echt zegt, zonder er protocollen op los te hoeven laten. Een gesprek van mens tot mens, ieder met zijn eigen inbreng. Zonder witte jas en toch professioneel. Geen professionele distantie, maar professionele nabijheid.